Tweede team op kampioenskoers, derde hard onderuit.
Op de 14e van oktober hebben we een uitwedstrijd gespeeld tegen Van Stigt Thans 2. Een paar beslissingen waren al vooraf gevallen vanwege het WK. Daardoor begonnen wij met een 4-0 voorsprong.
Eerst de partij van Hein Meijer tegen Walter Thoen. Met een erg gedurfde halfopen opzet van Walter werd de stand al snel spannend. Na een versimpeling had Hein voordeel en de opsluiting van de korte vleugel van Walter hielp ook niet helemaal. Hein brak ook door op de lange vleugel van zijn tegenstander en maakte het eindspel keurig af (2-0). Kees kreeg het lastiger voor elkaar te winnen tegen Ton Burgerhout. Na een goede verdediging van Burgerhout versimpelde Kees de stand (32.32-27) en leek een puntendeling het meest realistisch. Uiteindelijk kon Kees verder drukken mede door de zwakke schijven op 16-26 en konden we met een 4-0 de wedstrijd ‘beginnen’.
Jan Algra moest tegen de altijd taaie Waldo Aliar spelen. Na een klassiek beginstand besloot Algra een bezoekje te nemen op 22. Hoewel het er spannend uitzag, kwam er na een doorbraak van beide spelers ook weinig kansen meer en berustte deze partij op remise (5-1).
Taeke Kooistra mocht spelen tegen Peter van der Stap. In het middenspel ging het om de strijd van structuur (van der Stap) versus tempi (Kooistra). Na een leuk offer van captain Taeke op de 45e zet werd snel daarna remise besloten (6-2).
Harm Wiersma mocht tegen de sterke Christian Niami (zie diagram). Na een grootmeesterlijke partij van Harm kreeg hij dan ook winnend voordeel tegen Niami met 37.34-30! Echter speelde Harm 37.47-42? En sloeg Niami toe met een zetje. Niami wist deze partij later te winnen in het eindspel (6-4).
Ook Hans Zondervan, die tegen Tiny Mous moest, speelde een mooie partij. Na het gespeelde 32.45-40? (32.48-42) is waarschijnlijk handiger speelde Hans toch 32.24-29! (objectief overigens niet eens het beste, maar wie zou dat niet spelen??) en met 18-22 opeenvolgend met dam op 47 kreeg Hans een afrikaanse dam. Hoewel er analytisch nog een remisevariant inzit (30-24, 43-38 48-42 40-34, 35×24 met genoeg compensatie) werd dit vanzelfsprekend niet opgemerkt en ging Hans er met een mooie winst vandoor (8-4).
Wytse Sytsma mocht tegen Jeroen Kos. Na een dynamische stand (veel schijven op korte vleugel voor Kos, maar wel goeie aanvalsperspectief) werd deze stand uiteindelijk toch een remise (9-5).
Mehmet Yöney kreeg het lastig te hebben tegen Gerlof Kolk en Gerlof leek aan het langste eind te trekken vanuit de opening met een geslaagde blokkadeplan. Na een versimpeling op de 19e zet leek er daarna niet erg veel aan de hand, maar Gerlof had een sterke techniek en koos een opbouw die het zijn tegenstander lastig maakte. Pas in een 4 om 4 stand maakte Mehmet de analytische fout met 48.47-41? (35-30 of 48-43 was nog remise) en pakte Kolk de winnende punten voor het team (11-5).
Ik mocht gaan spelen tegen Geert Prinsen. Na een gevoelsmatige mindere opening waar ik mezelf niet comfortabel bij voel om te spelen trok Geert aan het langste eind vanuit de opening. Het nadeel bleef tot de 33e zet waarbij Geert het logische 1-7 speelde (2-7 werd opgemerkt als beter) en vanuit daar leek het voordeel aan mijn kant te gaan. Na voor wat licht ongemak te zorgen bij Geert verdedigde hij zich prima en was remise ook een logisch resultaat (12-6).
Oege Dijkstra nam het op tegen Guido van den Berg. Na een flankaanval ingezet door Guido zocht Oege kansen bij de lange vleugel van Guido. Na een degelijke opzet op de 29e zet met lange opbouwfase leek het voordeel toch aan Oege te liggen. Na een lange opbouwfase vond Guido een interessant offer met 49.25-20 en 50.33-29 (zie diagram). Deze stand is met verwisselde kleuren eens voorgekomen in de EU cup in 2001 tussen Domchev (in deze diagram dan met zwart) tegen Vasily Kytchkin. Opmerkelijker is dat toen ook niet 17-22! (34-29 in Domchev’s geval) werd gespeeld maar 13-18 met remise. 50.17-22 geeft uitstekende kansen aan zwart want op welke manier je ook slaat, zwart komt op veld 42 met gelijk aantal schijven. Oege koos echter voor 34-39?, wat een verliezend eindspel opleverde. Na 58.47-20 werd remise gegeven hoewel deze stand nog wint voor Guido (of zal het verkeerd ingevoerd zijn??). Zo konden we nog gelukkig afsluiten met een 13-7 voor ons team. De volgende ronde mogen we het opnemen tegen het eerste team tegen Van Stigt Thans. Zullen ze het voor broertje VST2 opnemen en winnen tegen ons of trekken wij aan het langste eind.
Tweede team op kampioenkoers!
Door Douwe Edelenbos
Voor de topper in en tegen Enschede waren de voortekenen niet goed. Vanwege de afwezigheid van Willem Leijenaar moest één van de topspelers worden afgestaan aan het vlaggenschip. De meest logische keuze was Hans Zondervan, die zijn status direct waarmaakte door als ‘invaller’ te winnen tegen Stigt Thans II.
Gelukkig was Durk de Vries bereid de plaats van Hans in te nemen. Een virus velde Durk, zodat teamleider Erwin Heslinga vol aan de bak moest een compleet team op de been te brengen. Dat lukte omdat we altijd nog de clubsupersub Albert van Keimpema achter de hand hebben.
Een goede voorbereiding is en blijft het halve werk. Om 11.30 was iedereen in Enschede en kon er zonder stress worden gespeeld. De loting was niet perfect, maar goed genoeg. Vooral de paring Igor Chartoriyski (1320) tegen Erwin Heslinga (1291) mocht er zijn. Erwin had zelf al verteld, dat hij de laatste tijd moeilijk tot winst kan komen. Dan is het heerlijk niets te moeten en alles te mogen. Na het beter beitelwerk in de opening berustte Chartoriyski al in remise. Na nog enkele wederzijdse ruilen werd na 41 zetten tot remise besloten. Keurig afstopwerk Erwin! (1-1)
Aan bord 6 trof Munkhtuya (1158) de inmiddels 85-jarige Raphaël Zdoroviak (1145). De uit de voormalige Sovjetrepubliek Moldova afkomstige Zdoroviak woont al jaren in Duitsland en is veelvoudig deelnemen aan het Duits Kampioenschap en EK Veteranen. Kortom, een niet te onderschatten tegenstander. Na een gelijkopgaande open partij wist Munkhtuya de lange vleugel van Zdovoriak onder controle te krijgen. Al snel bezweek hij en na een drie-om-drie ruil met een onaantastbare voorpost op 14 stond er een gewonnen positie op het bord. Exact één zet later werd deze winst bijna uit handen gegeven.
Na 42. 31-27 kan zwart remise maken via (16-21) 43. 27×07 (01×12), waarna onvermijdelijk 13-19 komt met remise. Gelukkig zag Zdovoriak het niet, hetgeen hem na de wedstrijd op een Russische reprimande kwam te staan van Igor Chartoriyski. Drie zetten later was het klaar! (1-3)
Nick (1158) mocht op bord drie zijn tanden zetten in Han Borgman (1138). Enige provocatie is Nick niet vreemd en ook nu werd er snel ten aanval getrokken. Het sierde Borgman dat hij hierin mee ging en zijn geluk zocht in de omsingeling. Deze kwam, mede door een paar grote ruilen, niet van de grond. Na 39 zetten had Nick kunnen winnen:
In plaats van 39. … (02-08) is (22-28) winnend (KR -1,91). Op Toernooibase vertelt Nick dat hij wel naar deze zet had gekeken, maar spoken had gezien. Na 39. … (02-08) 40. 47-42 werd (22-28) (KR -2,40) geestig genoeg, nogmaals gemist. Met een onafwendbare kleine finesse wist Borgman remise te maken. (2-4).
Een op het eerste gezicht gevaarlijke paring was Jappie de Vries (1179) tegen Jeroen Goudt (1272). Goudt was in 1989 deelnemer aan het NK in Leeuwarden. De Oldehove was toen overigens volop vertegenwoordigd. Henk Posthumus en Douwe Edelenbos als organisatoren en Hendrik van der Zee als deelnemer (9e). Goudt werd laatste met negen punten, twee punten achter Anton Schotanus. Met zijn welbekende ‘do or die’ stijl kreeg Jappie flink druk op de stand van Goudt. Zonder zelf een counterkans te krijgen wist Goudt de partij remise te houden. Na afloop zuchtte hij tegen een teamgenoot ‘deze was te sterk om een kans te maken op meer dan remise’. Een mooi en terecht compliment voor Jappie (3-5).
Of Bernard Post (1151) erg blij was met zijn tegenstander Luit Haan (948) betwijfel ik. Bij de Mac in Heerenveen vertelde Bernard nog dat hij het lastig vond in een goede stelling het winnende plan te vinden. En een goede stelling zou hij waarschijnlijk wel krijgen….. En inderdaad!
We komen er in na 41. 34-30. De meest voor de hand liggende zet is (09-13) en die werd ook gespeeld. De beste zet is (04-10). Een plausibel verloop is dan 39-34 (11-17), 34-29 (23×34), 30×39 (18-23), 39-34 (10-15) en wit moet proberen het na 25-20 (14×25), 35-30 (24×35), 33-29 (12-18), 27-21 (16×27), 32×12 (23×43), 12×03 (43-48) remise te houden.
In de partij ging het verder met 41. 39-34 (11-17) waarna Luit Haan vakkundig de remise 27-22 (18×27) 44. 32×21 (23×43) 45. 34-29 (16×27) 46. 29×07 uit de weg ging door te ruilen met 34-29. Deze buitenkans werd direct benut. (3-7)
Hans van Dijk (992) trof de derde ex-Sovjet Juri Geisenblas (1145). Waarschijnlijk vanwege de stand op de borden ging Juri over tot een Ghestem-doorstoot. Hans reageerde op identieke wijze waardoor de vlammen uit het bord sloegen. Al snel had het mis moeten gaan voor Juri.
Op de terugreis hoorde ik Hans al mompelen: ‘Ja, ik wist op een gegeven ogenblik niet of ik nou 11-17 of 12-17 moest spelen. Miskien was 12-17 wel beter weest.” . Waarschijnlijk ging over deze stand. Er werd 33. … (11-17) gespeeld en hier is (12-17) voor sure vele malen beter!! Wit kan niet meer ontsnappen uit het combinatieve web. Op 43-39 volgt 43-39 29-34 35. 39×30 24-29 36. 33×24 23-29 37. 24×33 26-31 38. 37×26 19-23 39. 28×19 17×48 40. 26×17 11×31 41. 36×27 48×25. Het alternatief 36-31 is ook kansloos na 36-31 24-30 35. 33×24 23-29 36. 24×33 19-23 37. 35×24 03-09 38. 28×19 17×48.
Dertien zetten later mocht Hans in de herkansing. Hier winnen zowel (24-30) als (25-30) overtuigend. Na (24-30), 44-40 (30-34), 40×29 (23×43), 38×49 (16-21), 27×16 (18×47) is het wel klaar. Hans speelde echter (25-30) en ook dat is helegoeie prima. Er volgde uiteraard 47. 44-40 (30-34) 48. 40×20 (19-24) 49. 20×29 (23×43) 50. 38×49 (16-21) 51. 27×16 (18×47) en zwart staat huizenhoog gewonnen. Er volgde nog 52. 16-11 (47×15) ??? Toen was het remise.(4-8)
Nog steeds gewonnen was: (47×29), 11-06 (13-18), 49-44 (29-45) en de rest spreekt voor zich.
Desondanks een mooi resultaat voor Hans.
Ik was redelijk tevreden met mijn tegenstander Jonathan Wilbrink (1104). In de opening werd de korte vleugel van Wilbrink opgesloten. De strijd ging verder naar de andere vleugel. Het lukte niet deze te controleren waarna de opsluiting werd verbroken. Na het achterwege laten van het logische 31-27 (26e zet maar zeker op de 28e) was de partij wel klaar. Mijn remise-aanbod werd direct aangenomen in een stand waarin ik remise moet maken. De teamoverwinning was binnen! (5-9)
Clubsupersub Albert van Keimpema (893) trof op bord 8 Gino Schirinzi (1147). Voor mij was dit de partij van de dag. Met enkele goede ruilen wist Albert de stand niet alleen overzichtelijk te houden, ook ontwikkelde hij hiermee zijn randschijven. De spelopzet leidde tot een gezonde aanval. Na 46. … (20-25) kon Albert voor de eerste keer winnen.
Met het gespeelde 47. 32-27 wordt de zwarte stelling vakkundig platgelegd. Er volgde (13-18) waarna de winst werd verspeeld met 48. 39-33. Gewonnen was 48. 41-36 (08-13) 49. 36-31 en de zwarte stand is ganz kaputski.. Maar ook Albert krijgt van zijn tegenstander een herkansing.
Ook hier waarde het Spook van Nick rond, want Schirinzi durfde hier geen 41-46 te spelen. Hij offerde met 64. … (20-24) 65. 19×30 (41-47*) 66. 30-24 (47-36), op 47-41 zouden 24-19 en 29-23 zijn gekomen, 67. 29-23, voorbeeldig gespeeld!, (36-47) 68. 33-29 (47-36) 69. 23-19 (36-41) 70. 19-13 (41-19).
Hier wint 34-30 (25×23), 02-08 (19×35) en 08-02. In de App-groep vertelt Albert dat hij op dit motief had aangestuurd, maar door een black-out iets anders speelde. Vooral erg jammer voor Albert dat hij een prachtpartij remise heeft moeten laten lopen. (6-10)
Winst van de dag is wel, dat we hebben gestreden als een team. De Post-trein was vol op stoom en bewijst dat we niet afhankelijk zijn van onze so-called-topspelers. Iedereen in het team kan en zal winnen en dat is onze kracht. En 6-10 tegen Enschede is een net resultaat, dat ook zomaar 3-13 had kunnen zijn.
De volgende ronde wacht mede-kampioenskandidaat DCH Heerenveen (hmm, dat lijkt dubbel 😊).
Derde hard onderuit
Door Jan Sloot
Vol moed gingen we op pad naar Winschoten, gelukkig was Herman de boer bereid om mee te gaan zodat we toch compleet waren.
Hij speelde een goede partij maar moest toch zijn meerdere erkennen in zijn tegenstander Nikolaus Schutte zur Wick.
Rinze kwam ook al snel een schijf achter tegen Albert Kamps en moest ook zijn meerdere erkennen, dus stond ons derde al 4-0 achter.
Lucas kon helaas het tij ook niet keren en verloor van Johan Mulder, dus 6-0 voor Winschoten.
De grand old master Harm terpstra die was wel dodelijk tegen Martin Viel, hij zette de tussen stand op 6-2.
Doordat er op het allerlaatste moment verschuiving in de opstellig waren, ging Jan Sloot op bord 1 de strijd aan tegen Geert Lubberink. In een gelijkwaardige partij, waar Geert net iets beter stond, dacht Jan een doorbraak te forceren, maar zag daar een 3 om 3 combinatie over het hoofd dat gerrit doorbraak gaf naar dam. Jan dacht zelf ook naar dam te lopen maar Geert gaf zijn dam weer weg zodat Jan geen dam kon halen en door iets meer tempi kon Geert de stand naar 8-2 brengen.
Douwe douma gaf op bord 2 de zeer sterke speler Frederik Bos goed partij, in remise stand ging het toch nog mis, dus 10- 2 voor Winschoten.
Engel Vrouwe speelde een solide partij en wist remise te spelen tegen Jilje Scheeringa, met nog 1 partij te spelen was de stand 11-3.
Alle ogen waren gericht op de man in vorm Theo wolthers, maar helaas kon ook net niet de juiste vorm vinden en verloor van het aanstormend talent van Winschoten Janick Lanting eindstand 13-3.
Veel partijen viel het dubbeltje net de verkeerde kant op, volgende keer beter.