Auteur: Luuk Terweijden

Het tweede pakt de koppositie! Het derde komt net te kort.

Zaterdag 2 december hadden we een erg belangrijke wedstrijd voor de boeg, namelijk die tegen Arnhem. Voor de strijd tegen degradatie was het belangrijk onze concurrent in te halen om zo verder buiten de degradatie te komen. En wat een dag was het! Met een nipte overwinning van 9-11 zijn we een stap dichterbij de behouding van onze positie in de ereklasse. Nu de partijen zelf:

Allereerst de partij van Gerlof Kolk tegen Leo Aliar. Nadat Leo een voorpost aangeboden kreeg, zocht hij al snel de randen op via 36. Gerlof wist zijn stand verder te verbeteren en kreeg groot voordeel (zie diagram).

Vanuit de diagram speelde Leo 32.6-11? (13-18 was ongemakkelijk, maar nog overleefbaar) en Gerlof sloeg toe met 33.27-21! en zijn tegenstander gaf gelijk op. Wat zou kunnen vervolgen is 33.13-19 (wat anders?) en dan 34.21×12 18×27 en nu heeft Gerlof winnende dam met 28-22 en 47-41. De eerste punten waren hiermee al relatief snel binnen (0-2).

Hein Meijer mocht spelen tegen Rik Twilhaar. Met een aanvallende opzet van Twilhaar koos Hein voor de omsingeling. Met een redelijk versimpelde stand op de 26^e zet leek het voordeel richting Hein te gaan, vanwege een toch wat evenwichtigere stand. Meijer maakte het mooi af en de 0-4 kon snel getekend worden. Taeke speelde tegen halve finalist Maarten Linssen. Na een ietwat passieve opstelling van Linssen kreeg Taeke al gauw voordeel in iets wat hem erg lief is, namelijk flankaanval. Na een koelbloedige verdediging van Linssen zat er echter geen winst meer in (1-5).

Jan Algra ging tegen Niek Smeitink zitten in een succesvolle opening, maar koos niet het meest logische plan. Dit zorgde ervoor dat de kansen gingen keren, maar echte winst zat er niet in (2-6). Kees Thijssen had naar eigen zeggen een ietwat teleurstellende partij. Na een leerzame les in het klassiek leek Thijssen winst te forceren tegen Hin Wong, maar Hin Wong had nog een redding met 43.26-21!  Nadat Kees licht terreinvoordeel had, was het helaas al te dun voor echte winstkansen (3-7).

Oege Dijkstra had een fantastische pot tegen Bart Terwel. Beide spelers gingen er vol voor en na een principiële strijd van structuur (Oege) versus tempi (Bart) werd remise na een bom van een partij besloten (4-8).

Ook licht teleurstellend voor ons team was de remise van Harm op Peter. Na een ietwat vlakke opening ging Harm er nog eens goed voor zitten om toch een leuke partijopzet te creëren, dit lukte. Uiteindelijk kreeg Harm druk op de vleugel van Peter, maar door een sterke verdediging van Peter kwam gelijkspel als meest logisch naar voren (5-9).

Ikzelf mocht tegen Erik van de Weerdhof spelen. Na een Kooistra(achtige)-variant (7.23-28?!) tegen me aan te krijgen, was de stand al gauw lastig voor me. Na toch wat heen en weer spelen kwam ik uiteindelijk maar liefst 14 tempi(!) achter, en ideaal voor een omsingeling is het niet. Na een toch licht ongemakkelijk eindspel wist ik mezelf koelbloedig te verdedigen en waren de 10 punten in ieder geval binnen (6-10).

Wytse Sytsma kreeg wat lichte ongemakkelijk tegen Frerik Andriessen mede door het inactieve klaverblad 25-30-35. Na wat handige zetten van Wytse wist hij de remise binnen te slepen en een teamwinst tegen onze concurrent te garanderen (7-11).

Willem Leijenaar had daarintegen minder geluk tegen Thijs Gerritsen. Met een nadelige stand vanuit het vroeg middenspel (achtergebleven schijf op 5) moest Willem verdedigen, maar het is hem helaas niet gelukt om de druk te handhaven (9-11). Remise zat er nog wel in (zie diagram)

In deze stand met zwart aan zet is opgegeven door Willem, maar zwart kan nog remise maken via 76.49-35! (enige) 77.19-14 35-30! (weer enige)  78.39-33 30-35!! (weer de enige) en nu staat schijf 33 onder schot en na 79.3-17 (na 35-44? 17-28! met winst) heb je 15-20! en dan 35-24 ==

Voor de laatste wedstrijd van dit jaar zijn we behoorlijk blij met onze hard gestreden 9-11 winst. Tot de volgende keer met onze wedstrijd tegen DIOS Achterhoek!

Het tweede pakt de koppositie!

Door Douwe Edelenbos

Vorig jaar eindigde deze wedstrijd in een gelijkspel, 8-8. Beide teams kregen winstkansen. Hoe zou het het tweede dit jaar vergaan? Zijn we voldoende hersteld van de zeperd tegen SSS Kampen?!

Aan bord 4 het treffen Hans Zondervan (1253) Jouke de Haan (1065). Tijdens het Zomerdamtoernooi Friesland Benelux 2023 eindigde het na veel schermutselingen in remise. Eerder deze week was Jouke behandeld aan één van zijn ogen. Duidelijk was dat hij het vizier niet op scherp had.

17. … (05-10)???? Laat hiermee het babyzetje 18. 25-20 14×25) 19. 28-22 toe en het is klaar. De dam werd later afgenomen en met twee schijven minder ploeterde zwart door.

Kansloos natuurlijk, althans dat had het moeten zijn. Omdat er tijdens de partij een schijf plots op een ander veld stond is de notatie op TB helaas niet meer te volgen. De volgende stand is niet de werkelijke stand, maar geeft wel de essentie goed weer.

Na 23-18?? gaf Jouke de Haan op. Tussenstand 0-2.

De verwachting was dat Douwe Edelenbos (1258) tegen één van de taaien, Jaap Huizinga, Bert Begeman of Jouke de Haan zou komen te spelen op bord 3. Dit bleek niet het geval. De kopman van Roden/Leek, Henk Dijkstra (1178) was de opponent. Na het openingswoord van Henk ging de partij los. In een voor Douwe bekende opening kwam na 11 zetten de volgende stand op het bord.

Ook Henk was nog niet wakker. Het a tempo gespeelde 12.39-34 is een blunder van jewelste. Een kwestie van tellen: 12. … (24-30) 13. 35×24 -1 (19×39) +1 14. 28×10 -1 (39×28) 0 15. 32×12 -2 (21×41) 0 16. 46×37 -1 en twee schijven op slag: +1.

De rest was een kwestie van techniek en scherp blijven. Na 57 zetten kon de tussenstand op 0-4 worden gezet.

Op bord 1 de ‘clash der stijlen’ tussen Jappie de Vries (1179) en Jaap Huizinga (1058). Al snel zette Jappie de aanval op en moest Huizinga in de verdediging. Dat laatste lukte prima want de aanval werd weggeruild met een 6-om-6. Desondanks wist Jappie direct weer de aanval te pakken. Na de 40^e zet van Huizinga stond deze stand op het bord.

Hier heeft Jappie het feitelijk rond. De aangewezen zet is (09-13) met +0,88 (KR). Uiteraard is het allemaal niet ‘zomaar’ gewonnen, maar alle praktische kansen zijn voor zwart. In de partij werd met 80 minuten op klok het nonchalante 40. .. (14-19) 41. 25×14 (09×20)? gespeeld. Een spekkie in het bekkie voor Huizinga die direct 42. 38-32 (27×38) 43. 39-33 (38×29) 44. 30-24 (19×30) 45. 35×15 speelde met remise. Tussenstand 1-5.

Een rustige partij was te zien aan bord 4 bij Bernard Post (1151) en Fokke Smid (923). De streep van Kingsrow geeft prima weer dat het evenwicht nergens werd verbroken.

Fokke Smid heeft net een sneaky 40. … (03-08) gespeeld. Er is voor wit niets meer te halen, dus op naar remise met 27-21 of nog liever 27-22.

Bernard speelde echter 41. 39-34 en kreeg (16-21) 42. 26×17 (12×21) 43. 27×16 (18-22) 44. 28×17 (24-30) 45. 35×24 (19×37) om zijn oren. Het afspel was helaas kansloos.

Tussenstand: 3-5.

Hans van Dijk (992) speelde wederom een hele behoorlijke partij. Nu tegen Bert Begeman (1085), één van de taaie rakkers van Roden/Leek. Ik laat Hans zelf aan het woord over de sleutelstand van zijn partij aan bord 7.

33. … 18×27 34. 32×21 23×32 35. 38×27 26×17 Dit had ik natuurlijk moeten slaan, de slagzet werkt niet meer omdat de schijf op 38 weg is……op een of andere manier miste ik dit en dacht dat de slagzet gewoon kon…….stom,stom,stom !!

-hans van dijk

Natuurlijk vooral jammer voor Hans, die inmiddels op +3 had kunnen staan, ook al is 6 uit 6 geen gekke score. Tussenstand 5-5.

Net als tegen SSS Kampen leek een zekere teamoverwinning als sneeuw voor de zon te verdwijnen. De resterende drie partijen zouden de doorslag moeten geven. Maar wie zou er dan moeten winnen? Nick leek remise te gaan spelen. Munkhtuya waarschijnlijk ook. Dan zou het van Erwin moeten komen.

Erwin Heslinga (1294) sprokkelde tegen Han Braakhuis (957) snel 10+ tempi. Gedurende de partij werden de randschijven netjes opgeruimd en een aanvalsstand ingenomen. Waar Kingsrow een horizontale streep geeft, als teken dat de partij al lang en breed is overleden, werden er in de analysevarianten enkele kansrijke varianten gevonden. De partijvariant kwam ook langs en werd als ‘remise’ gewaardeerd.

Ook Han Braakhuis vond de stand gelijkwaardig en bood na ruim 60 zetten remise aan. Na een korte blik op de tussenstand, was het heldere antwoord van Erwin: ‘Nooit’. Er werd gelachen. Alles was immers remise….

Als trouwe lezers van deze goedbedoelde wedstrijdverslagen weten jullie dat het ‘nooit zomaar remise is’. 73. 36-31. De opzet is cristal clear. Dus 1, 2, 3, 4 naar 73. … (12-34). 74. 27-43

Tsja, zo kon het ook nog. Braakhuis probeerde nog de dam weg te spelen, maar werd er fijntjes op geattendeerd dat hij moest slaan.

Tussenstand: 5-7.

De teamoverwinning was virtueel binnen.

Aan het 6^e bord de spannende pot tussen Nick de la Fonteyne (1158) en Evert Faber (1013). Even was uw pennenlikker bevreesd voor een te gespleten stand van Nick. De schijven leken weinig contact met elkaar te hebben. In de praktijk viel het gelukkig allemaal wel mee. De strategie van Nick was uitstekend. Hij had genoeg tijd om de klok te laten lopen om zodoende eerst te kijken hoe de teamwedstrijd zou verlopen. Misschien was een ultieme winstpoging nog noodzakelijk… Na de fortuinlijke overwinning van Erwin wikkelde Nick vakkundig af naar remise. Tussenstand: 6-8.

Net als vorig seizoen trof Munkhtuya (1158) Jannes de Vries (953). Toen wist ze de partij binnen 25 zetten te winnen met een grappige combinatie. Nu ging het aan bord 5 een stuk moeizamer. Het spel verliep via klassieke banen en na 45 zetten stond er een gesloten klassieke 10×10 op bord. De betreffende stand staat nog 19x in Toernooibase. Uitgezonderd blunders eindigden alle partijen in remise.

De Vries raakte het spoor volledig bijster. Eerst werd hij verrast door het offer van Dussaut, waarbij Munkhtuya met twee schijven de damlinie naderde. Daarna werd er verkeerd geofferd, waarna er plots een gewonnen eindspel op het bord stond. Met een blik vol ongeloof werd er opgegeven en kon Tuya naar haar werk. Eindstand: 6-10.

Wat een teleurstellende middag leek te gaan werd toch nog een dag met een glanzend randje. Een mogelijk punt(en)verlies werd omgedraaid en koploper Lelystand verloor van Dokkum/Rinsumageest. Zonder hun twee topscorers werden ze met 4-12 aan de kant gezet. Met de ontmoetingen tegen Enschede en Heerenveen in het vooruitzicht kostbaar puntenverlies.

Onze grootste concurrent is en blijft Heerenveen. Zij staan nu derde met slechts één bordpunt minder dan wij. Hoe ging dat spreekwoord met die twee honden ook al weer…….

Het derde komt net te kort

Door Nick de la Fonteyne

Afgelopen zaterdag mocht ons derde op bezoek bij BEGB in Britsum, bijna een thuiswedstrijd. Van te voren was bekend dat het een zware wedstrijd gaat worden, BEGB is steevast een subtopper in de 2e Klasse A. Voor het eerst dit seizoen kwam ons derde op volledige oorlogsterkte uit, hoewel het nog steeds een zware opgave zal zijn, zou een gunstige loting mogelijk kansen geven.

De opstelling was op zich niet verkeerd voos ons, mogelijk zouden er kansen liggen op een punt.

Het begin was echter niet goed. Op bord 1 speelde Durk de Vries (1058) tegen de sterkere Eddy Drost (1140), Durk liet zijn korte vleugel opsluiten en ging een uitdagende partij aan, een opening waar je schrijver van kan genieten. Helaas verging het Durk niet goed, de korte vleugel van Durk was te druk bezet en hij kreeg geen vat op de lange vleugel. De stand ging hard achteruit, na uiteindelijk een schijf te hebben verloren kwam de genadeklap, een directe dreiging die Durk niet meer kon keren, waarbij nog 2 schijven verloren zouden gaan, Durk gaf logischerwijs op. (2-0)

Aan bord 8 speelde Engel Vrouwe (687) tegen Ruurd Winkel (800), Engel is de laatste periode goed in vorm en laat leuke partijen zien. Helaas ging het ditmaal minder, positioneel speelde Engel het niet sterk en kwam te zitten met het vervelende blokje 31, 36, 37 & 41, dat zijn lange vleugel volledig lam legde. Ruurd speelt het vervolgens goed uit en weet Engel zijn korte vleugel plat te spelen, wat resulteerde in een schijfwinst, met verlies als gevolg. 4-0

Lucas Huitema (872) speelt aan bord 8 tegen Sjoerd Schaaf (784), de partij ging een lange tijd gelijkwaardig op en leek remise te gaan lopen. Echter maakte Lucas op de 43e zet een cruciale fout, tegenstander Sjoerd kon combineren naar schijfwinst, maar liet dit achterwege en zo werd het toch nog remise. 5-1

Op bord vier zat Harm Terpstra (966) tegen Sietse Bronger (968), hoewel Harm iets lastiger stond bleef de gehele partij in evenwicht. 6-2

Hetzelfde scenario aan bord 7, waar Theo Wolthers (877) speelde tegen Eeltje Terpstra (907). Een moeilijk eindspel werd goed gespeeld door Theo, met de goede offers was ook hier het punt binnen. 7-3

Nu werd het wel tijd voor DCF om een overwinning te gaan scoren om nog kans op een punt te maken. Dit gebeurde dan ook aan bord 5, Jan Dantuma (979) strof daar Pieter Dijkstra (972), Jan ging vol in de aanval en zijn spel werd dan ook beloond. Na schijfwinst speelde Jan het sterk uit, hij brak door de lange vleugel van Pieter en verzekerde zich van de overwinning. 7-5

Er mocht nu geen partij meer worden verloren en er zou nog een keer gewonnen moeten worden. Aan bord 2 speelde Albert van Keimpema (893) een zeer sterke partij tegen Jan Peters (952) een Albert kreeg een zeer goede kans om te gaan winnen. Ondertussen zat Douwe Douma (939) tegen Hylke Dykstra (1007) aan bord 3 verwikkeld in een moeilijke partij en moest Douwe alle zeilen bijzetten om een puntje binnen te slepen.

Waar Albert steeds dichter bij de winst kwam, viel het punt voor Douwe steeds verder buiten bereik. Een schijfverlies verzegelde het lot en daarmee ook de hoop op een wedstrijd punt, Douwe kwam nog wel tot dam, maar stond teveel materiaal achter en kon uiteindelijk niks anders dan opgeven. 9-5

Albert speelde zijn partij vakkundig uit en boekte daarmee nog een persoonlijk succesje. Eindstand 9-7

Dichtbij een punt, maar gezien het wedstrijdbeeld heeft dit punt er feitelijk niet ingezeten, vanaf het begin liepen wij achter de feiten aan en kunnen dan ook tevreden zijn dat de uitslag niet ruim is uitgevallen.

In het nieuwe jaar wacht een thuiswedstrijd tegen stadsgenoot Huizum 2.

Tweede team op kampioenskoers, derde hard onderuit.

Op de 14^e van oktober hebben we een uitwedstrijd gespeeld tegen Van Stigt Thans 2. Een paar beslissingen waren al vooraf gevallen vanwege het WK. Daardoor begonnen wij met een 4-0 voorsprong.

Eerst de partij van Hein Meijer tegen Walter Thoen. Met een erg gedurfde halfopen opzet van Walter werd de stand al snel spannend. Na een versimpeling had Hein voordeel en de opsluiting van de korte vleugel van Walter hielp ook niet helemaal. Hein brak ook door op de lange vleugel van zijn tegenstander en maakte het eindspel keurig af (2-0). Kees kreeg het lastiger voor elkaar te winnen tegen Ton Burgerhout. Na een goede verdediging van Burgerhout versimpelde Kees de stand (32.32-27) en leek een puntendeling het meest realistisch. Uiteindelijk kon Kees verder drukken mede door de zwakke schijven op 16-26 en konden we met een 4-0 de wedstrijd ‘beginnen’.

Jan Algra moest tegen de altijd taaie Waldo Aliar spelen. Na een klassiek beginstand besloot Algra een bezoekje te nemen op 22. Hoewel het er spannend uitzag, kwam er na een doorbraak van beide spelers ook weinig kansen meer en berustte deze partij op remise (5-1).

Taeke Kooistra mocht spelen tegen Peter van der Stap. In het middenspel ging het om de strijd van structuur (van der Stap) versus tempi (Kooistra). Na een leuk offer van captain Taeke op de 45^e zet werd snel daarna remise besloten (6-2). 

Harm Wiersma mocht tegen de sterke Christian Niami (zie diagram). Na een grootmeesterlijke partij van Harm kreeg hij dan ook winnend voordeel tegen Niami met 37.34-30! Echter speelde Harm 37.47-42? En sloeg Niami toe met een zetje. Niami wist deze partij later te winnen in het eindspel (6-4).

Ook Hans Zondervan, die tegen Tiny Mous moest, speelde een mooie partij. Na het gespeelde 32.45-40? (32.48-42) is waarschijnlijk handiger speelde Hans toch 32.24-29! (objectief overigens niet eens het beste, maar wie zou dat niet spelen??) en met 18-22 opeenvolgend met dam op 47 kreeg Hans een afrikaanse dam. Hoewel er analytisch nog een remisevariant inzit (30-24, 43-38 48-42 40-34, 35×24 met genoeg compensatie) werd dit vanzelfsprekend niet opgemerkt en ging Hans er met een mooie winst vandoor (8-4).

Wytse Sytsma mocht tegen Jeroen Kos. Na een dynamische stand (veel schijven op korte vleugel voor Kos, maar wel goeie aanvalsperspectief) werd deze stand uiteindelijk toch een remise (9-5).

Mehmet Yöney kreeg het lastig te hebben tegen Gerlof Kolk en Gerlof leek aan het langste eind te trekken vanuit de opening met een geslaagde blokkadeplan. Na een versimpeling op de 19^e zet leek er daarna niet erg veel aan de hand, maar Gerlof had een sterke techniek en koos een opbouw die het zijn tegenstander lastig maakte. Pas in een 4 om 4 stand maakte Mehmet de analytische fout met 48.47-41? (35-30 of 48-43 was nog remise) en pakte Kolk de winnende punten voor het team (11-5).

Ik mocht gaan spelen tegen Geert Prinsen. Na een gevoelsmatige mindere opening waar ik mezelf niet comfortabel bij voel om te spelen trok Geert aan het langste eind vanuit de opening. Het nadeel bleef tot de 33^e zet waarbij Geert het logische 1-7 speelde (2-7 werd opgemerkt als beter) en vanuit daar leek het voordeel aan mijn kant te gaan. Na voor wat licht ongemak te zorgen bij Geert verdedigde hij zich prima en was remise ook een logisch resultaat (12-6).

Oege Dijkstra nam het op tegen Guido van den Berg. Na een flankaanval ingezet door Guido zocht Oege kansen bij de lange vleugel van Guido. Na een degelijke opzet op de 29^e zet met lange opbouwfase leek het voordeel toch aan Oege te liggen. Na een lange opbouwfase vond Guido een interessant offer met 49.25-20 en 50.33-29 (zie diagram). Deze stand is met verwisselde kleuren eens voorgekomen in de EU cup in 2001 tussen Domchev (in deze diagram dan met zwart) tegen Vasily Kytchkin. Opmerkelijker is dat toen ook niet 17-22! (34-29 in Domchev’s geval) werd gespeeld maar 13-18 met remise. 50.17-22 geeft uitstekende kansen aan zwart want op welke manier je ook slaat, zwart komt op veld 42 met gelijk aantal schijven. Oege koos echter voor 34-39?, wat een verliezend eindspel opleverde. Na 58.47-20 werd remise gegeven hoewel deze stand nog wint voor Guido (of zal het verkeerd ingevoerd zijn??). Zo konden we nog gelukkig afsluiten met een 13-7 voor ons team. De volgende ronde mogen we het opnemen tegen het eerste team tegen Van Stigt Thans. Zullen ze het voor broertje VST2 opnemen en winnen tegen ons of trekken wij aan het langste eind.

Tweede team op kampioenkoers!

Door Douwe Edelenbos

Voor de topper in en tegen Enschede waren de voortekenen niet goed. Vanwege de afwezigheid van Willem Leijenaar moest één van de topspelers worden afgestaan aan het vlaggenschip. De meest logische keuze was Hans Zondervan, die zijn status direct waarmaakte door als ‘invaller’ te winnen tegen Stigt Thans II.

Gelukkig was Durk de Vries bereid de plaats van Hans in te nemen. Een virus velde Durk, zodat teamleider Erwin Heslinga vol aan de bak moest een compleet team op de been te brengen. Dat lukte omdat we altijd nog de clubsupersub Albert van Keimpema achter de hand hebben.

Een goede voorbereiding is en blijft het halve werk. Om 11.30 was iedereen in Enschede en kon er zonder stress worden gespeeld. De loting was niet perfect, maar goed genoeg. Vooral de paring Igor Chartoriyski (1320) tegen Erwin Heslinga (1291) mocht er zijn. Erwin had zelf al verteld, dat hij de laatste tijd moeilijk tot winst kan komen. Dan is het heerlijk niets te moeten en alles te mogen. Na het beter beitelwerk in de opening berustte Chartoriyski al in remise. Na nog enkele wederzijdse ruilen werd na 41 zetten tot remise besloten. Keurig afstopwerk Erwin! (1-1)

Aan bord 6 trof Munkhtuya (1158) de inmiddels 85-jarige Raphaël Zdoroviak (1145). De uit de voormalige Sovjetrepubliek Moldova afkomstige Zdoroviak woont al jaren in Duitsland en is veelvoudig deelnemen aan het Duits Kampioenschap en EK Veteranen. Kortom, een niet te onderschatten tegenstander. Na een gelijkopgaande open partij wist Munkhtuya de lange vleugel van Zdovoriak onder controle te krijgen. Al snel bezweek hij en na een drie-om-drie ruil met een onaantastbare voorpost op 14 stond er een gewonnen positie op het bord. Exact één zet later werd deze winst bijna uit handen gegeven.

Na 42. 31-27 kan zwart remise maken via (16-21) 43. 27×07 (01×12), waarna onvermijdelijk 13-19 komt met remise. Gelukkig zag Zdovoriak het niet, hetgeen hem na de wedstrijd op een Russische reprimande kwam te staan van Igor Chartoriyski. Drie zetten later was het klaar! (1-3)

Nick (1158) mocht op bord drie zijn tanden zetten in Han Borgman (1138). Enige provocatie is Nick niet vreemd en ook nu werd er snel ten aanval getrokken. Het sierde Borgman dat hij hierin mee ging en zijn geluk zocht in de omsingeling. Deze kwam, mede door een paar grote ruilen, niet van de grond. Na 39 zetten had Nick kunnen winnen:

In plaats van 39. … (02-08) is (22-28) winnend (KR -1,91). Op Toernooibase vertelt Nick dat hij wel naar deze zet had gekeken, maar spoken had gezien. Na 39. … (02-08) 40. 47-42 werd (22-28) (KR -2,40) geestig genoeg, nogmaals gemist. Met een onafwendbare kleine finesse wist Borgman remise te maken. (2-4).

Een op het eerste gezicht gevaarlijke paring was Jappie de Vries (1179) tegen Jeroen Goudt (1272). Goudt was in 1989 deelnemer aan het NK in Leeuwarden. De Oldehove was toen overigens volop vertegenwoordigd. Henk Posthumus en Douwe Edelenbos als organisatoren en Hendrik van der Zee als deelnemer (9^e). Goudt werd laatste met negen punten, twee punten achter Anton Schotanus. Met zijn welbekende ‘do or die’ stijl kreeg Jappie flink druk op de stand van Goudt. Zonder zelf een counterkans te krijgen wist Goudt de partij remise te houden. Na afloop zuchtte hij tegen een teamgenoot ‘deze was te sterk om een kans te maken op meer dan remise’. Een mooi en terecht compliment voor Jappie (3-5).

Of Bernard Post (1151) erg blij was met zijn tegenstander Luit Haan (948) betwijfel ik. Bij de Mac in Heerenveen vertelde Bernard nog dat hij het lastig vond in een goede stelling het winnende plan te vinden. En een goede stelling zou hij waarschijnlijk wel krijgen….. En inderdaad!

We komen er in na 41. 34-30. De meest voor de hand liggende zet is (09-13) en die werd ook gespeeld. De beste zet is (04-10). Een plausibel verloop is dan 39-34 (11-17), 34-29 (23×34), 30×39 (18-23), 39-34 (10-15) en wit moet proberen het na 25-20 (14×25), 35-30 (24×35), 33-29 (12-18), 27-21 (16×27), 32×12 (23×43), 12×03 (43-48) remise te houden.

In de partij ging het verder met 41. 39-34 (11-17) waarna Luit Haan vakkundig de remise 27-22 (18×27) 44. 32×21 (23×43)  45. 34-29 (16×27) 46. 29×07 uit de weg ging door te ruilen met 34-29. Deze buitenkans werd direct benut. (3-7)

Hans van Dijk (992) trof de derde ex-Sovjet Juri Geisenblas (1145). Waarschijnlijk vanwege de stand op de borden ging Juri over tot een Ghestem-doorstoot. Hans reageerde op identieke wijze waardoor de vlammen uit het bord sloegen. Al snel had het mis moeten gaan voor Juri.

Op de terugreis hoorde ik Hans al mompelen: ‘Ja, ik wist op een gegeven ogenblik niet of ik nou 11-17 of 12-17 moest spelen. Miskien was 12-17 wel beter weest.” . Waarschijnlijk ging over deze stand. Er werd 33. … (11-17) gespeeld en hier is (12-17) voor sure vele malen beter!! Wit kan niet meer ontsnappen uit het combinatieve web. Op 43-39 volgt 43-39 29-34 35. 39×30 24-29 36. 33×24 23-29 37. 24×33 26-31 38. 37×26 19-23 39. 28×19 17×48 40. 26×17 11×31 41. 36×27 48×25. Het alternatief 36-31 is ook kansloos na 36-31 24-30 35. 33×24 23-29 36. 24×33 19-23 37. 35×24 03-09 38. 28×19 17×48.

Dertien zetten later mocht Hans in de herkansing. Hier winnen zowel (24-30) als (25-30) overtuigend. Na (24-30), 44-40 (30-34), 40×29 (23×43), 38×49 (16-21), 27×16 (18×47) is het wel klaar. Hans speelde echter (25-30) en ook dat is helegoeie prima. Er volgde uiteraard 47. 44-40 (30-34) 48. 40×20 (19-24) 49. 20×29 (23×43) 50. 38×49 (16-21) 51. 27×16 (18×47) en zwart staat huizenhoog gewonnen. Er volgde nog 52. 16-11 (47×15) ??? Toen was het remise.(4-8)

Nog steeds gewonnen was: (47×29), 11-06 (13-18), 49-44 (29-45) en de rest spreekt voor zich.

Desondanks een mooi resultaat voor Hans.

Ik was redelijk tevreden met mijn tegenstander Jonathan Wilbrink (1104). In de opening werd de korte vleugel van Wilbrink opgesloten. De strijd ging verder naar de andere vleugel. Het lukte niet deze te controleren waarna de opsluiting werd verbroken. Na het achterwege laten van het logische 31-27 (26^e zet maar zeker op de 28^e) was de partij wel klaar. Mijn remise-aanbod werd direct aangenomen in een stand waarin ik remise moet maken. De teamoverwinning was binnen! (5-9)

Clubsupersub Albert van Keimpema (893) trof op bord 8 Gino Schirinzi (1147). Voor mij was dit de partij van de dag. Met enkele goede ruilen wist Albert de stand niet alleen overzichtelijk te houden, ook ontwikkelde hij hiermee zijn randschijven. De spelopzet leidde tot een gezonde aanval. Na 46. … (20-25) kon Albert voor de eerste keer winnen.

Met het gespeelde 47. 32-27 wordt de zwarte stelling vakkundig platgelegd. Er volgde (13-18) waarna de winst werd verspeeld met 48. 39-33. Gewonnen was 48. 41-36 (08-13) 49. 36-31 en de zwarte stand is ganz kaputski.. Maar ook Albert krijgt van zijn tegenstander een herkansing.

Ook hier waarde het Spook van Nick rond, want Schirinzi durfde hier geen 41-46 te spelen. Hij offerde met 64. … (20-24) 65. 19×30 (41-47*) 66. 30-24 (47-36), op 47-41 zouden 24-19 en 29-23 zijn gekomen, 67. 29-23, voorbeeldig gespeeld!, (36-47) 68. 33-29 (47-36) 69. 23-19 (36-41) 70. 19-13 (41-19).

Hier wint 34-30 (25×23), 02-08 (19×35) en 08-02. In de App-groep vertelt Albert dat hij op dit motief had aangestuurd, maar door een black-out iets anders speelde. Vooral erg jammer voor Albert dat hij een prachtpartij remise heeft moeten laten lopen. (6-10)

Winst van de dag is wel, dat we hebben gestreden als een team. De Post-trein was vol op stoom en bewijst dat we niet afhankelijk zijn van onze so-called-topspelers. Iedereen in het team kan en zal winnen en dat is onze kracht. En 6-10 tegen Enschede is een net resultaat, dat ook zomaar 3-13 had kunnen zijn.

De volgende ronde wacht mede-kampioenskandidaat DCH Heerenveen (hmm, dat lijkt dubbel 😊).

Derde hard onderuit

Door Jan Sloot

Vol moed gingen we op pad naar Winschoten, gelukkig was Herman de boer bereid om mee te gaan zodat we toch compleet waren.
Hij speelde een goede partij maar moest toch zijn meerdere erkennen in zijn tegenstander Nikolaus Schutte zur Wick.
Rinze kwam ook al snel een schijf achter tegen Albert Kamps en moest ook zijn meerdere erkennen, dus stond ons derde al 4-0 achter.
Lucas kon helaas het tij ook niet keren en verloor van Johan Mulder, dus 6-0 voor Winschoten.
De grand old master Harm terpstra die was wel dodelijk tegen Martin Viel, hij zette de tussen stand op 6-2.

Doordat er op het allerlaatste moment verschuiving in de opstellig waren, ging Jan Sloot op bord 1 de strijd aan tegen Geert Lubberink. In een gelijkwaardige partij, waar Geert net iets beter stond, dacht Jan een doorbraak te forceren, maar zag daar een 3 om 3 combinatie over het hoofd dat gerrit doorbraak gaf naar dam. Jan dacht zelf ook naar dam te lopen maar Geert gaf zijn dam weer weg zodat Jan geen dam kon halen en door iets meer tempi kon Geert de stand naar 8-2 brengen.
Douwe douma gaf op bord 2 de zeer sterke speler Frederik Bos goed partij, in remise stand ging het toch nog mis, dus 10- 2 voor Winschoten.
Engel Vrouwe speelde een solide partij en wist remise te spelen tegen Jilje Scheeringa, met nog 1 partij te spelen was de stand 11-3.
Alle ogen waren gericht op de man in vorm Theo wolthers, maar helaas kon ook net niet de juiste vorm vinden en verloor van het aanstormend talent van Winschoten Janick Lanting eindstand 13-3.

Veel partijen viel het dubbeltje net de verkeerde kant op, volgende keer beter.